Theater Regisseur / Schrijver / Zeemeermin

In Nobodies Landscape komt het publiek binnen in een ruimte vol met kranten waar drie mensen heel traag naar het raam toe lopen om de kranten van de ramen af te scheuren. Een andere performer rent continu naar het raam om weer nieuwe kranten op te hangen. In de hoek van de kamer is een projectie te zien met een film van een oude vrouw die ademt, de camera volgt haar borstkas, om haar borstkas hangt een horloge. Er zijn TL-lichten in de ruimte die langzaam uitgaan, de ramen worden steeds leger waardoor het licht van de  buitenwereld naar binnen komt. Deze performance moet tijdens schemertijd worden uitgevoerd.

Dit werk ontstond vanuit onderzoek naar de teksten van de toneelschrijver Samuel Beckett, gecombineerd met het recente verlies van mijn oma. In een staat van diepe rouw, probeerde ik deze ongrijpbare ervaring van verlies om te zetten in een performance.